تاکسی

بوی عرق مانده و گاز تمام فضای ماشین را پر کرده بود. مسافرها در لباس های زمستانی خود فرو رفته بودند و فقط صدای آرام نفس از آنها بلند می شد. من خیلی آرام با نوک انگشت شیشه سمت خود را کمی پایین دادم تا هوا برای نفس کشیدن داخل بیاید. سعی کردم جلب توجه نکند ولی شیشه لق و لقش بلند شد و در جای خود شروع به سر و صدا کرد... مسافرها زیر چشمی حرکات شیشه را می پاییدند. با عبور ماشین از روی هر دست انداز شیشه چند میلیمتری پایین تر می پرید تا اینکه یکی از مسافران اعتراض کرد و گفت: لطفا پنجره را ببندید خانم ... هوا خیلی سرد است!   

من با اکراه پنجره را بستم و به زودی همان بو سوراخ های بینی ام را اشغال کرد. کلافه شدم و به مسافر معترض چپ چپ نگریستم. تا متوجه نگاهم شد  سرم را پایین انداختم و سعی کردم به بو عادت کنم...